بررسی روابط ژنتیکی تعدادی از انگورهای وحشی و زراعی ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

به منظور بررسی روابط ژنتیکی مابین 72 رقم انگور زراعی و 65 ژنوتیپ وحشی استان آذربایجان غربی و کردستان از 19 جفت آغازگر ریزماهواره هسته‌ای استفاده شد. از مجموع 19 آغازگر تکثیر یافته مجموعاً 163 آلل در ارقام زراعی با متوسط 6/8 آلل و 153 آلل در ژنوتیپ‌های وحشی انگور با میانگین 05/8 آلل تکثیر شد. هتروزیگوتی مورد انتظار از 70/0 در انگورهای زراعی تا 73/0 در ژنوتیپ‌های وحشی متغیر بود. میزان هتروزیگوتی مشاهده شده در ارقام 72 /0 و در انگورهای وحشی 68/0 بود. گروه‌بندی ژنوتیپ‌ها بر اساس داده‌های مولکولی انگورهای زراعی و وحشی را در دو گروه متفاوت از همدیگر قرار داد. هر چند که در گروه انگورهای زراعی چند نمونه انگور وحشی نیز قرار گرفتند. نتایج حاصله از این تحقیق تفاوت‌های ژنتیکی را در سطوح مختلف بین ارقام زراعی و انگورهای وحشی نشان داد به طوری که به غیر از چند رقم بومی منطقه بانه و سردشت ارتباط ژنتیکی قوی بین جمعیت‌های وحشی و ارقام انگور مورد بررسی مشاهده نشد. ظاهراً این ارقام انگور مورد بررسی، با استثناء انگورهای بومی جنوب استان آذربایجان غربی، منشاء متفاوتی با انگورهای وحشی دارند. بر این اساس می‌توان اظهار داشت که طی زمان‌های بسیار قدیم ارقام زراعی به این ناحیه وارد شده‌اند و یا اینکه اجداد اولیه، که انگورهای زراعی این مناطق از آنها حاصل شده‌اند، در طی زمان از بین رفته‌‌اند.